همین تو !

همین که تو هستی و من می توانم بعداز ظهری از طبقه ی سوم ساختمان روبه رویی  بکشانمت توی محوطه ،

برایت زیر درخت ، توی آن فضای سیزده بدر حیاط خوابگاه جا مشخص کنم و بگویم بنشین کنارم تا درس بخوانم ،

تو با تعجب نگاهم کنی و من با شیطنت هایم اخم تو را بخرم ،

بعد با هم بستنی مزخرف لواشکی بخوریم و هی به طعم گندش بخندیم ... 

همین که تو زیر آن باران تند و عجول ِ بعد از ظهر مرا بین دستانت بگیری و دعا بخوانی ، 

بعد ما با هم موش آبکشیده شویم و حتا مثل دیوانه ها زیر باران جیغ بکشیم و سوت بزنیم ...

حتا اگر عاقبتش عطسه و آبریزش الان باشد !

همین که تو انقدر مظلومانه نگران منی و احساس مسئولیتت نمی گذارد بی خیال ِ بی خیالی هایم شوی ...

همین که تو تا صبح بالای سر من می مانی تا درس بخوانم و من مثل بچه های حرف گوش کن ،

رام ِ نگاه های محبت آمیزت می شوم و کتاب ناامید کننده ی کلامم را دیکتاتورانه به خورد مغزم می دهم ،

همین که تو هستی و این شب های تکرار نشدنی ِ جوانی را همراهی ام می کنی ،

همین که من هستم و می توانم دوستت داشته باشم ،

می توانم از نگاه کردن به عکس های مسخره ی دو نفره مان ریسه بروم ،

تو هی از خواندن ِ چندباره ی اس ام اس های خودت به من لذت ببری و اصلا خیلی وقت ها یادم برود از عمد 

اصرار دارم با تو بخندم تا دیگر هیچ وقت آن صحنه ی فرو ریختنم توی بغلت تکرار نشود ، 

همین که من از ته کشیدن این لحظه های خوب بیم دارم و هراسان ِ یک فاصله ی تلخ دیگر هستم ...

همین که تو هستی . همین که این وقت های فیروزه ای هست ، 

من باید داد بزنـم :

                        گاه ، دوستــی از عشـق هم بــالاتــر اســت ...

____________________________

+ برای  "پــری سـان "

+ و به لبخندی دلخوش .