و ذهـن پلکـ مےزند

و ذهـن پلکـ مےزند

در ذبـح ِ بی رحـمـانه ی کلـمـات ...

صندوقچه
به همین سرعت یک سال باقی مانده تا شب کنکور هم به سرعت برق و باد گذشت و شب کنکور فرا

رسید ای کاش قدر لحظه های رفته را بیشتر می دانستیم تا درشب کنکور این همه هول و تکان

نداشتیم( البته از آنجایی که ما از این یک سال روی هم رفته تنها یک ماه و این 2روز باقی مانده را حساب

کردیم اصلا هیچ هول وتکانی به دل مبارک راه پیدا نمی کند!)

اما قول می دهیم برای کنکور سال بعد از تمام لحظه ها حداکثر استفاده را ببریم... البته از روز اولش که

نه... حالا کو تا کنکور سال دیگه؟ همان 3ماه آخرش را بکوب بخوانیم حله!

دو طلوع دیگر از پس روزگار که بگذرد ما بر صندلی(شاید هم نیمکت خود) سر جلسه (به قول آقای حیاتی

اخبار) بزرگترین مسابقه ی علمی کشور می نشینیم... هرچند از اضطراب و این حرفها در وجود بی

وجودمان خبری نیست اما خب بارانی ابری ندایی نوایی آمد رد شد دعایمان کنید

   امضاء: جمعی از داوطلبان زمان از دست داده

۱۰ تیر ۸۹ ، ۰۳:۲۰
فــ . الف
این وحدت که برای خداست،                       

هر کیدی در مقابلش خنثی است.                                                

برای این که این کید، کید با خداست،                 

این دشمنی، دشمنی با خداست!

وقتی ما برای خدا این کار را کردیم،

کسی اگر مخالفت کند، مخالفت

با خدا کرده است.

حضرت امام خمینی قدس سره الشریف

     صحیفه امام،ج 19،ص 208

                         

۲۹ خرداد ۸۹ ، ۰۳:۱۷
فــ . الف
تابستون امسال چه پرتشویش پر از مناسبته!... بعضیاشون از یک هفته و یک ماه پیش به یک سال پیش رسیدن...

تقویم امسال چه قدر پر از خاطره است هرچند روی خیلیشون مهر "تلخ" خورده... اما بزرگترین و قشنگ

ترین حادثه ی زندگیم اول همشون فهرست شده... هرچند مرور تک تک این سالگردها خواب این شبها رو

ازم گرفته اما انگار شوق یادآوری این ساعت ها میتونه برای چند لحظه، جبران همه ی دل آشوبی ها را

بکنه...

میرم سراغ جعبه ای که حرفای ناگفتنی خودم توشه... چند تا نامه از قلم من به آسمون. و اون کاغذهای

به هم منگنه شده ای که آخرین تاریخش شب سفر بود.. و پر از ناباوری.

برای چندمین بار همشونو میخونم.. حتی اونی که روز میلاد امام علی(ع) نوشتم و هنوز دارم به این فکر

میکنم که یعنی هیچ وقت خونده نشد؟ به کارهای خودم خنده ام میگیره.. خنده ای که بلاخره بغض این

چند روزو میشکنه و نامه ها دوباره خیس دلتنگی میشن..

کشو را باز میکنم.. اون گوشه زیر جعبه ای که خاک طلائیه توشه را میارم بیرون.. سفیدیشون چشممو

میزنه!

چادرسفید و لباس احرامم... یادش بخیر که قبل از رفتن روزی چندبار سرم میکردم و توی ناباوری هام

غلت میزدم..

یادش بخیر که چند بارقرارشد نریم و تاریخ عقب می افتاد.. و نامه های آسمونیم فقط تاریخ میخوردن و

امضای تنها.

انقدر سر قبر پنهانش بهونه گرفتم تا آخر روز میلادش راهی شدیم.

شب تلفن پشت تلفن...صبح مدرسه..التماس دعا.. گریه.....

ظهر دم مسجد لابه لای اشک ها و دست های ملتمس دیگران تازه فهمیدم چه حسی این بالا هست که

واسه قبلیا حسرت داشتم بفهممش..

24خرداد... ما مدینه... شب بیداری تا نماز صبح... اینجا گنبد خضراء رسول(ص).

دلم اما گم شد... گم گم..

این عطر غریبانه ی بقیع قدم های آشنایی را زمزمه میکند...

سهم من هم همان دست مانده بر پنجره ی خالی می ماند و با عکس آنطرف دلم را قانع میکنم...

خداحافظی با مدینه که نه... وقت برگشت باید با خودت خداحافظی کنی که بین الحرمین ها وغروب های

بقیع تمام شده است!

در حسرتی گم تر از قبل در رویایی پرابهام ترازهمیشه فرو می رویم.

                     "این شیرین ترین اضطراب دنیاست"

حرام می شوند همه چیز دنیایی این دنیا برتو...

و تو... در اجباری دلنوازانه بنده ای فقط برای او...

کعبه را می یابم... انگار بهانه گیری هایم بازهم پایان ندارند.

باهمان سربه زیری پر از حرف...........سجده ای اشک آلود...

طوافی میان بهت وسرگردانی... من ذکر می گویم یا تو؟

می رویم.. می آییم... تمام می شود.. شب آخر می رسد... لیلة الرغائب است... (وگویا تاریخ تولد من)

من غرق غرور مناسبت های شب وداع هستم و منتظر استجابت دل خسته ی آن طرف...

نفس های پراز بغضش روبه روی کعبه حرف می زنند........و قطع می شود... و اشک می آید و هق هق...

تقویم انگار کنار نامه های این جعبه شده جزئی از حقیقتشون...

                                                                نمی تونه "تلخی" مناسبت های بعدش رو داد نزنه...

         اینجا ثبت است: صدای پایان نفس های خسته....... و ترس دوباره از اجابت امروزها...

۲۴ خرداد ۸۹ ، ۰۳:۱۶
فــ . الف

ساعت:11 صبح       میگم: چقدر خدا بزرگه! نه؟ (تو دلم فکر می کنم بزرگی خدا را تازه فهمیدم؟!)

                            میگه: آره خیلی…

                           میگم: یعنی حالا چی میشه؟

                           میگه: نگرانم…

                           میگم: بیا یه چیزی نذر کنیم!

                           میگه:…..

                                         به دیوونگی های مسخره خودمون می خندیم…

                           دوباره میگه: بیا نذرمون خدمت به خودش باشه.

                           میگم: خیلی سخته که! اینطوری مجبوریم درس هم بخونیم!!

                           میگه: یاعلی… این دفعه دیگه روش وایسیم…

                           میگم: باشه…باشه… وایمیسیم! حتما!!

                           ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

ساعت:23:30         میگه: همسفر، من خیلی در انجام رسالت موفق نبودم! تو چطور؟!

                           میگم: منم نبودم…   (با خودم میگم:تقریبا اصلا!!!)

                                                            عذاب وجدان دارم؟؟!

                           میگه: سرگردونم…

                           میگم: خستم… ناامیدم… می ترسم!...

                           میگه: تو این روزا انگار ما تماشاچی ایم و منتظر گل آخر!...

                           میگم: فقط توی این روزا؟!

                           میگه: بازم تلاش…

                                                    دلش امیدواره!

                           میگم: خوش به حال دلت… ما خیلی…

                           میگه: آره… خیلی………

 

دیگه دقیقا یادم نیست چندمین قول و قرار و عهد و پیمان و نذر و نیاز بود…

اما خب اینم موند توی خاطراتگاه جانماز ذهن…..

                                                                کمی همت! کمی اراده! "لطفا"

                                                                                   !!  

۱۴ خرداد ۸۹ ، ۰۳:۱۴
فــ . الف
دعا کن باران نیاید ستاره!

ظرف دلم از باران قبلی حسابی پر است!…

آفــتــــــاب بیـــا…...... تبخیر کن!...

۰۲ خرداد ۸۹ ، ۰۳:۱۴
فــ . الف
چقدر این روزا همه چیز عجیب غریب شده!!

.

.

.

باید نام "شیعه" را از ما بگیرند اگر "مهدی" این شب ها با چاه خلوت کرده باشد!....

۳۰ ارديبهشت ۸۹ ، ۰۳:۱۳
فــ . الف
            

یکی از شخصیتهای برجسته عصر ظهور سید خراسانی است که بنا بر روایات شریف با سپاهی انبوه از ایران قیام کرده و به سمت عراق پیش می رود ، شعیب بن صالح جوانی گندمگون و زیرک با ارده ای پولادین و بصیرتی شگفت فرمانده لشگر اوست.

سید خراسانی چند ماه مانده به ظهور و در ماه مبارک رجب به همراه سفیانی و یمانی در یک روز قیام می کند و هدف همه اینها عراق است.

سید خراسانی و سپاهش با اصلی ترین دشمن امام زمان(عج) که سفیانی می باشد  و عراق را اشغال نموده است ، وارد کارزاری سخت شده و بعد از شکست او ، با امام زمان(عج) بیعت نموده و لشگریانش را تحت اختیار امام زمان(عج) قرار می دهد.

 

صفات ذکر شده در روایات شریف برای سید خراسانی

امام باقر (ع):

« یخرج شاب من بنی هاشم بکفّه الیمنى خال، ویأتی من خراسان برایات سود بین یدیه شعیب بن صالح، یقاتل أصحاب السفیانی فیهزمهم » 

                                     ملاحم ابن طاوس، ص 77; عقد الدرر، ص 128، باب 5‏

 

۱- « شاب » یا جوان بودن :

 کلمه شاب در عربی ، جوان ، دارای طراوت و سرزندگی جوانی معنی می دهد و همانطوریکه که در فرهنگ ما افرادی(با هر سن و سالی) که سرزنده و با نشاط و طراوت باشند ، می گوییم جوان است ، در عرب نیز ، علاوه بر جوانان که سن و سال کم دارند ، کلمه شاب در مورد افراد دیگری که سرزنده و سرحال و بشاش و باطراوت باشند ، به کار می رود.

سرزندگی و طراوت و بشاشیت موجود در مقام معظم رهبری(مدظله) بسیار آشکار است بطوری که ایشان با وجود سن زیاد از بسیاری از جوانان نیز سرحالتر است ، کوهپیمایی ایشان که تا مدتی قبل هر هفته به طور منظم دوبار در سحرگاهان انجام میشد ، خود گواه این مطلب است.

۲-   من بنی هاشم :

سیادت سید خراسانی که البته در مورد مقام معظم رهبری(مدظله) نیاز به توضیح ندارد ، ایشان از طرف پدر سید حسینی بوده و به فرموده برخی از بزرگان از طرف مادر نیز سید حسنی می باشند.

۳-     من خراسان :

 مسئله خراسانی بودن مقام معظم رهبری(مدظله) نیز آشکار است ، ایشان متولد خراسان بوده و پدر ایشان سید جواد با وجود اینکه آذری زبان هستند ، از دهها سال قبل از مهاجرین و مجاورین در کنار بارگاه مطهر امام رضا(ع) محسوب می شوند.

و البته برخی از مفسرین کلمه خراسان را به کل ایران تعمیم می دهند و اعتقاد دارند که در زمان ائمه اطهار(ع) ، از لفظ خراسان بعضی مواقع کل ایران را مورد نظر داشتند که حتی در این صورت نیز باز این مسئله در مورد مقام معظم رهبری(مدظله) صدق می کند

 

۴- بکفّه الیمنى خال:

خال را چه به معنای نشانه در دست راست بگیریم و چه بفرموده برخی از عزیزان به معنی خلل و سستی در دست راست بگیریم( از ریشه خال ، یخل ، خلل ) ، باز این قضیه در مورد مقام معظم رهبری(مدظله) صدق می کند.

جراحت دست راست معظم له که در انفجار مسجد ابوذر در سال 60 به وجود آمد ، هم معنای نشانه را می تواند داشته باشد و هم موجب خلل و سستی شده است.

۵-  بین یدیه شعیب  بن صالح  :

شعیب بن صالح فرمانده لشگر اوست.

و اینکه با شروع تحولات بزرگ ظهور سید خراسانی شعیب بن صالح را بعنوان فرمانده لشگر خود انتخاب می کند ، قابل درک است.

برخورد با انحرافات و خرافه گرایی از وظایف رهبران دینی

هنگامی که ابراهیم فرزند خردسال حضرت رسول(ص) ، به علت بیماری از دنیا رفت همزمان با آن خسوفی رخ داد ، در آن زمان که علت بسیاری از پدیده های طبیعی مشخص نبود ، بسیاری از مردم علت این خسوف را مرگ فرزند پیامبر اکرم(ص) دانسته و عنوان می کردند که این نشانه ی بزرگی و عظمت پیامبر خداست که خورشید هم در حزن او می گیرد.

شاید برخی از اطرافیان پیامبر که عمق انحراف را نمی دانستند ، از اینکه این همزمانی باعث بیشتر شدن محبوبیت و مقبولیت حضرت رسول در بین عوام میشد ، راضی و خوشنود بودند ، ولی پیامبر اسلام(ص) وقتی از این بحث ها و شایعات مطلع شدند ، بی درنگ برای جلوگیری از انحراف اقدام کرده و طی یک سخنرانی در مسجد و بیان این مسئله که این خسوف یک امر طبیعی بوده و همزمانی آن هیچ ربطی به مرگ فرزند من ندارد ، به این انحراف و شایعات پایان داد.

یکی از وظایف مهم رهبران  جامعه اسلامی ، شناخت انحرافات و جلوگیری از ادامه آنهاست زیرا در صورت عدم برخورد با آنها می تواند به نتایج غیرقابل جبران برای جامعه اسلامی تبدیل شود .

در عصر حاضر که دوران ارتباطات و سرعت نامیده می شود ، شناخت انواع و اقسام انحرافات مخصوصا در حوزه دین و علی الخصوص بحث بسیار مهم مهدویت و ظهور اهمیت مضاعف یافته از وظایف مهم بزرگان دین و انقلاب محسوب می شود.

ما اعتقاد داریم که مقام معظم رهبری(مدظله) با کانالهای ارتباطی وسیعی که دارند به طور کامل از مباحث مهمی که در عرصه مهدویت در جامعه مطرح است مطلع می باشند و در موقع ضرورت آنها را هدایت می نمایند.

ما در مقاله « بررسی موج بشارت ظهور در سالهای 78 تا 81 » به وضوح نشان خواهیم داد که این موج ظهور، ابتدا توسط مقام معظم رهبری آغاز شد و با بشارتهای ایشان ادامه یافت و حتی قبل از موعد مقرر ظهور یعنی عاشورای 81 که منطبق بر جمعه بود (و بسیاری از بزرگان انتظار ظهور را در این روز داشتند ، چون 23 ماه مبارک رمضان همان سال نیز طبق فرموده روایات در صبح جمعه بود) معظم له از به وجود آمدن تاخیر در ظهور خبر دادند

( نقل قول از آیت الله ناصری در جمع جوانان چند ماه قبل از عاشورای 81) (1)

و  در 19 دی سال ۸۱ در دیدار جوانان قمی که در اندک مدتی پس از عاشورای موعود بود ، مقام معظم رهبری جوانان را به«مایوس نشدن» از «عدم تحقق وعده الهی»(ظهور) فراخواندند و اینها نشان می دهد که معظم له از تمام مباحث و جریانات و امواجی که در مهدویت و ظهور در جامعه شکل می گیرد و در جریان است ، اطلاع دقیق و کافی دارد.

 به موارد زیر دقت فرمائید :

سید خراسانی ، مشهور در بین عوام و خواص!

سردار سرافراز جبهه های حق علیه باطل سردار سرلشگر سید یحیی صفوی در سفری که مقام معظم رهبری به مشهد مقدس داشتند در جمع جوانان بسیجی در سال 78 اینگونه معظم له را مورد خطاب قرار می دهند: 

ای سید خراسانی! این بسیجیانت امروز اینجا جمع شده اند تا با تو عهدی دوباره ببندند و بگویند که تا آخر در رکاب شما خواهند بود تا زمانی که در رکاب امام زمان(عج) جانبازی کنند.

و یا مداح دلسوخته اهل بیت(ع) حاج صادق آهنگران در سفری که آقا به دوکوهه داشتند در ایام عید (فروردین ماه) 81 ایشان را در یک مراسم رسمی با لفظ سید خراسانی مورد خطاب قرار دادند.

جواب استاد پناهیان :

بله ، برای بنده یقینی است که ایشان سید خراسانی هستند ، البته هر شخصی خودش باید به یقین برسد و این موضوع مثل اثبات مسائل مادی نبوده و دو دوتا چهارتا نیست ، و هر کسی باید خودش به یقین برسد.

حال برمی گردیم به مسئله سید خراسانی و اینکه قطعاً معظم له می دانند که در جامعه ایشان را مصداق سید خراسانی و کسی که پرچم انقلاب را به دستان مبارک امام زمان(عج) خواهد داد ، یاد می کنند .

پس با وجود اینکه مباحث مربوط به سید خراسانی بودن آقا نزدیک به ۱۵ سال است که زبانزد خواص و عوام است و از سویی دیگر اهمیت بسیار زیاد این مسئله و  انحراف در صورت نادرست بودن این قضیه ، بر ایشان واجب است که در صورت نادرست بودن این بحث ها ، زودتر جلوی این انحرافات را بگیرند پس می توان نتیجه گرفت که این سکوت و عدم واکنش ایشان دلیل بر تایید و رضایت است ، زیرا معظم له بارها نشان داده اند که حتی در انحرافات جزئی تر نیز کوتاه نمی آیند و راه درست را نشان می دهند و اینکه سید خراسانی بودن ایشان در محضر مبارکشان بارها و بارها بصورت عمومی و خصوصی مطرح می شود و ایشان نیز سکوت کنند ، قطعا نشان دهنده رضایت و تایید ایشان است.

و البته ما اعتقاد داریم که مسئله فراتر از اینهاست ، معظم له ضمن اطلاع و آگاهی از سید خراسانی بودن خویش ، این راز را در ابتدا خودشان  برملا می سازد و جان مشتاقان ظهور را به وجد  آورده  و آنها را به مصداق شناسی شخصیتهای ظهور و در واقع پرداختن به نشانه ها و انتظار عملی و توجه به نزدیکی ظهور ترغیب می نمایند آنجا که در شعر معروف خویش می فرمایند :

یاران خراسانی 

سر خوش ز سبوی غم پنهانی خویشم
چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

لب باز نکردم به خروشی و فغانی
من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمری است پشیمان ز پشیمانی خویشم

از شوق شکرخند لبش جان نسپردم
شرمنده جانان ز گرانجانی خویشم

بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هر چند « امین » بسته دنیا نیم اما
دلبسته یاران خراسانی خویشم

جالب است که ابیات بالا و عباراتی مانند «  بزم وصال تو » و « شوق شکر خند لبش » نشان می دهد که معظم له با معشوق آسمانی و یار سفرکرده در حال گفتگو و رازگوییست .

سوالی که به ذهن می آید که یاران خراسانی که معظم له با وجود عدم دلبستکی به دنیا خود را دلبسته به آنها می داند کیستند؟! و چرا و به چه دلیلی ایشان تا این حد به این یاران دلبسته است؟!

آیا یاران خراسانی می توانند جز یاران سید خراسانی باشند که طبق روایات شریف همراه ایشان در جستجوی مهدی موعود(عج) از ایران قیام کرده و رهسپار عراق می شوند؟

اصولا یاران خراسانی به همراه خویش مفهوم دیگری نیز در پی دارد و آن رهبر خراسانی یا سید خراسانی است و با این تفسیر دلیل ارادت و محبت شدید آقا به این یاران خراسانی نیز آشکار می شود و آن اینکه این یاران خراسانی یاوران مهدی(عج) و زمینه سازان ظهور او هستند.

در واقع آقا با این بیت به صراحت خویش را سید خراسانی معرفی کرده و در نظر دارد تا با ذکر این حقیقت قلب و جان منتظران امام زمان(عج) را به وجد آورد و آنها را بیش از پیش به نزدیکی ظهور امیدوار کرده و به دنبال کردن مصداق شناسی شخصیتهای دوران ظهور و بررسی نشانه های نزدیک بودن ظهور سوق دهد.

پس به روشنی در می یابیم که مقام معظم رهبری(مدظله) نه تنها از طرح مباحث سید خراسانی در جامعه مطلع است که خود نیز ضمن سرودن شعری این بشارت را به منتظران امام زمان(عج) می دهد و خواستار پی گیری بشارت نزدیکی ظهور در جامعه و لوازم آن که شناختن نشانه های ظهور و مصداق شناسی باشد ، در بین منتظران امام زمان(عج) در جامعه می شود.

برای تحقق هر چیزی شرایط و زمینه هایی لازم است که تا آن زمینه ها و شرایط مهیا نباشد ، هدف مورد نظر به دست نمی آید. در مورد سید خراسانی نیز همین طور ، سید خراسانی کسی است که توده های عظیم مردمی را از ایران اسلامی به حرکت درمی آورد و برای جنگی بزرگ رهسپار عراق می گردد و در آنجا با لشگر بسیار قدرتمند سفیانی که از جانب یهود و استکبار به شدت تقویت شده است به مبارزه ای سخت می پردازد ، و حتی قبل از آن به عقیده برخی از مفسرین درگیریهای سختی با جبهه باطل دارد که ممکن است نیروهای دریایی غربیها باشد ، پس سید خراسانی برای موفقیت در این نبرد بزرگ و قبل از آن برای به حرکت در آوردن توده های مردمی باید شرایط و خصوصیاتی داشته باشد که ما در دو مورد به این خصوصیات می پردازیم :

۱- سید خراسانی باید مقبول و محبوب توده های مردمی باشد

تاریخ نشان داده است که انسانها ، بخصوص مومنان و صالحان حاضر نیستند که در زیر بیرق هر کسی سینه بزنند و جان و هستی خویش را برای هر کسی فدا کنند ، مگر اینکه در طی سالیانی دراز ، مراتب عظمت و تقوی و زهد و تقدس او برای آنها آشکار شده باشد

به عبارت دیگر برخلاف جریان باطل که برای راه انداختن امواج مردمی از قدرت زر و زور و تزویر و شهوات و امیال شیطانی انسانها بهره می جوید و می تواند در کوتاه مدت با جاذبه های مادی طرفداران زیادی به دست آورد ، جریان حق تنها در بلند مدت و با گذشت زمان و بهره گیری از جاذبه های معنوی می تواند به این مهم دست یابد.

به طور مثال مردم به این علت به ندای حضرت امام(ره) در سال 42 لبیک گفتند و در راه او جانبازی کردند که نزدیک به 30 سال مراتب ایمان و تقوق و تقدس و زهد او را از نزدیک دیده بودند و وقتی امام(ره) برای ایثار و جانبازی در راه اسلام مردم را فرا خواند ، در صداقت امام(ره) شک نکردند.

قطعاً سید خراسانی نیز باید چنین مقبولیتی داشته باشد ، به عبارت دیگر سید خراسانی که قیامی نظامی را به راه می اندازد و نیاز به جانبازی و ایثارگری مردم دارد ، باید در طول سالها ، اعتماد مردم را کسب کرده باشد ، و اینگونه نیست که مردم(مخصوصا مومنان) حاضر باشند برای فردی ناشناس که  صداقت و تقدس او برای آنها ثابت نشده است ، جانبازی و قیام کنند و جان خود را بدهند.

نکته ای که وجود دارد این است که سید خراسانی علاوه بر مقبولیت باید محبوبیت نیز داشته باشد تا بتواند جانهای طرفداران خویش را آنچنان شیفته و شیدا کند که در راه او و هدف مقدسش جانبازی کنند. 

پس سید خراسانی چهره ای شناخته شده و مقدس ، مقبول و محبوب است که می تواند با فرمان خود ، توده های مردمی را به حرکت درآورد ، درست جایگاهی که اکنون مقام معظم رهبری(مدظله) دارد و می تواند با یک فرمان دهها میلیون انسان را بسیج کند.

۲- سید خراسانی باید دارای ارتشی پیشرفته و قدرتمند باشد.

با توجه به پیشرفتهای نظامی شگفت انگیز ارتشهای جهان بخصوص در جبهه استکبار در عصر حاضر ، روشن است که هیچ قیامی به سادگی و آسانی توان مقابله با آنها را ندارد ، مگر اینکه دارای ارتشی منظم بوده و از لحاظ سلاح و ادوات جنگی مجهز باشد ، به عبارت دیگر فردی ناشناس حتی اگر توده های مردمی را به حرکت درآورد( که نمی تواند) باز برای پیروزی بر یهود و استکبار و سفیانی که از جانب یهود به آخرین سلاحها مجهز شده و ارتشی قدرتمند دارد ، باید از سلاح های پیشرفته و نیروهای آموزش دیده بهره ببرد.

آشکار شدن مصداق شخصیتهای ظهور از سید خراسانی و یمانی تا شعیب بن صالح و سفیانی و ملک عبدالله و وقوع بسیاری از نشانه ها و به حرکت درآمدن محورهای فعال در دوران ظهور نشان می دهد که جهان در آستانه واقعه مبارک ظهور است و دوست و دشمن نزدیک شدن این واقعه عظیم را به خوبی حس می کنند.

از این روست که جبهه باطل در طی چند سال گذشته تمام توان خود را برای مقابله با آن یعنی کانون این تحول بزرگ ، ایران اسلامی به کار گرفته است.

انتخابات و اغتشاشات اخیر ایران که آخرین امید استکبار برای تسلیم کردن ایران اسلامی بود ، شکست خورد و به طرز بی سابقه ای باعث افزایش محبوبیت رهبری عزیز انقلاب ، « سید خراسانی » و اتحاد و انسجام ایرانیان زمینه ساز ظهور گردیده است ، در حالی که اسرائیل با تهدیدهای مکرر به دنبال یافتن بهانه و آغاز جنگ در خاورمیانه و کشاندن پای آمریکا به این درگیریهاست ، نیروهای آمریکایی کمتر از یکسال دیگر از عراق خارج خواهند شد.

در حالی که ایران هرلحظه قدرتمندتر و غیرقابل مهارتر می گردد و خاورمیانه در دستان ایران قرار می گیرد ، هیچ راه و چاره ای برای استکبار باقی نمی ماند جز اینکه از آخرین مهره خود یعنی سفیانی که از سالها پیش مشغول به تجهیز و تدارک او بوده است ، استفاده کند ، به امید اینکه بار دیگر بر خاورمیانه مسلط گردد و خروج سفیانی و همزمان با او قیام سید خراسانی و یمانی عملا تحولات بزرگ ظهور را آغاز خواهد کرد.

و ما اعتقاد داریم که اینک لحظه به لحظه به آن لحظات بزرگ و تاریخی نزدیک می شویم ، چیزی که نائب امام زمان(عج) سید خرسانی 14 ماه پیش بشارت آن را به تمام مسلمانان داده است :

من با اطمینان کامل می گویم که تحقق کامل وعده الهی[ظهور] برای تمدن نوین اسلامی در راه است .

مقام معظم رهبری(مدظله) – پیام حج 87

یه موضوعی که خیلی مهم هست و شاید خیلی ها ازش خبر نداشته باشن اینه که ایت الله بهاالدینی به علت دور بودن از محیط آلوده جوی قم و بیماری قلبی که داشتن از سوی پزشکشون تشویق میشن که به شهر نراق و روستای جاسب که آب و هوای خوبی داره و فوق العاده خنک هست تشریف بیارن
خلاصه ایشون اواخر عمرشون یه مدتی اینجا بودن یکی از افرادی که اون روزها در نماز جماعت آیت الله بهاالدینی شرکت می کرد تعریف میکرد که اواخر عمر امام خمینی و زمانی که ایشون مریض بودن یه عکس .....منتظری را به آیت الله بهاالدینی نشون میدن و به ایشون میگن که این رهبر اینده است (توی نراق )
اما ایشون عکس را روی زمین میندازد و میگوید رهبر آینده سید خراسانی است!!!!!
تازه این مربوط به زمانی است که هیچکس فکر نمیکرد روزی ایت الله خامنه ای رهبری را بدست مبارکشان بگیرند...

                                  باتشکر از منبع ولایتی:http://u313.com/

 

۰۸ ارديبهشت ۸۹ ، ۰۳:۱۱
فــ . الف
روزهایم بی شمار شده... آرزوهایم اما... اندک... اندک تر از همیشه...

گاهی می شود این همه دلتنگی را در یکی خلاصه کرد... آنکه از همه زیباتر........

اما فقط برای من! که مجال فردا آمدن را از کف داده ام...

شرم می کنم که دوباره جمعه شده! شرم می کنم که غیبت ظهورت دوباره تکرار می شود و من غرق

همان یک آرزوی خودم هستم...

این سرمشق های خیالی را پاک می کنم و خستگی هایم را از نو به نو می نویسم!

از خلقت حوا شروع می کنم اما به هوی که می رسم حضورت لابه لای دل خواست هایم

کمرنگ حس می شود!

شرم می کنم که بگویم بازهم گناه... و بازهم امید به نگاهی از تو...

فاصله ها را نه کم... که با انتظارهای طی شده پر کرده ام و انگار مثل کودک خسته ای گوشه ی دنیا کز

کرده و منتظر نشسته.... منتظر آمدنت... که صبح بیاوری و عطش شب های بی قراری ام را با جرعه ای

از بخشش پدرانه ات سیراب سازی!

شرم می کنم که بگویم در این کوله بار کنار دستم جز حرفهای تهی و چوب کبریت های سوخته ی ایمان

چیزی ندارم... جز تمنای وصال به همان یک آرزو...

چیزی ندارم تا بهانه ی دلتنگی هایم کنم...

تا پاسخی باشد برای این همه علامت سوال بی انتها...

تو پاسخ همه شان را می دانی!

و می دانی که من.....................

می دانی؟

۱۳ فروردين ۸۹ ، ۰۳:۰۷
فــ . الف

 بوی نعنای سفارشی مادربزرگ اتاق را پر کرده بود...

خودم هم هنوز نمی دانم به انتظار چه چیز اینگونه نگاهت می کردم…

به قول بقیه سخت تر از نبودنت باور عادت به عکسهایت شده است…

دردی حس نمی شود… انگار می کنم آرام گشته ای…

صدای بسته شدن دفترم فضای خالی ذهنم را می گیرد…

من همچنان پی به دست آوردن لبخندت و تو همچنان غرق در سکوتی خیره…

مدادهایم مقابل این دنیای خاموشت از پا افتادند، پاک کن هرچه خودنمایی می کرد تا خطوط تلخ را  از

بین ببرد تلاشش بی نتیجه ماند…

می خواستم تو و بچگی های شادمان را طرحی کوتاه زنم برای خلسه ی خیال خودم… به همین هم

رحم نمی کنی؟  فقط یک نقاشی بود… از همان ها که هربار قول چندتایشان را با قیمت گذاری های

مسخره مان ازم می گرفتی!… 

گناه دقایق نفرین شده ی دیروز رفتنت بود یا نیایش های به اجابت نرسیده من؟ که حالا هیچ کدام از

خاطراتم سر جای پایت قیمتی ندارند…

بگذار صدای هم آغوشی ات با مرگ بیش از این آرزوهای سوخته را نمایان نکند… من می خواستم به تو

دروغ بگویم یا خودم؟ می خواستم کاغذ را وادار به باور آن چهره کنم یا خاک را…؟

اما این لب های بسته… این نگاه پرازحرف…  تو نمی خواستی بخندی یا من خوب بودنت را فراموش کرده

بودم؟  خودت بگو… کم ماندنت را به حساب هر چه بخواهی می گذارم… 

۲۸ اسفند ۸۸ ، ۰۳:۰۵
فــ . الف
همه ی حرفهایم را روی تکه نگاه بریده ام پنهان می کنم...

رد یادت را می گیرم و می آیم کنار این سایه ی رویایی ام آرام گیرم...

همه ی دنیایم خلاصه می شود در همین سنگ قبر...

می نشینم- سلامی پر از دلتنگی... سلامی پر از شرم و هراس بی پاسخ گذاشتنم تحویل چشم های زیبایت می دهم...

اینجا.من. اینجا.تو. اینجا پر است از زائران دل صبورت...

آدم ها زیاد-پشت سرهم می آیند...

نگاهم می کنند... چقدر دلم می خواهد همه ی دلتنگی هایم را یکباره فریاد زنم- چقدر عطش بلند گریه کردن دارم...

اما نمی شود... این بارشلوغ تر از همیشه است...

سرم را به زیر می گیرم... آرام نجوا می کنم...

حالا که خوانده ای مرا... بین این همه نگاهم می کنی؟

.................................................................................

پ.ن/ چه جالبه که همه به امید ایجاد انگیزه درس خوندن واسه تو با شور و هیجان وصف ناپذیری ببرنت شهرضا که تا حالا خودتو میکشتی راضیشون کنی...

چه جالب تر که چند روز مونده از هفته را تو خونه تنهات می ذارن تا (مثلا) درس بخونی... اما تو همچنان مطمئنی که هیچی نمیشی...

پ.ن2/ نمی دونم چرا بقیه نمی خوان باور کنن نصایح چرتشون فقط به درد همون خنده ی لحظه ای میخوره... خداااااااااااااا من دیگه دانشگاه دوست ندااااااااارم!!!

۲۶ بهمن ۸۸ ، ۰۳:۰۴
فــ . الف