1) در مورد رزق، تعابیری که در آیات و روایات به چشم می خورد متفاوت است ، رزق واسع داریم و رزق کریم. و خصوصیت رزق همین وسعت و کرامت آن است .
رزق وسیع رزقی است ک تمامی ابعاد و وجود انسان را در برمی گیرد ،رزق ما تنها خوراک و آشامیدن و لباس نیست.
کرامت رزق در این است که تو ذلیل و وابسته نشوی ، پست و گرفتار نشوی ، رزق کریم رزقی است که تو را ذلت نچشاند، عزت بدهد ، رها و فارغ کند . به خاطر همین است که رزق اولیای خدا « من حیث لایحتسب » عطا می شود تا از هر تعلق و وابستگی رها باشد .
فضل زیادتی است، زیادت از نیاز ما ، زیادت از استحقاق ما و زیادت از حتی ظرفیت و گنجایش ما .
پس فضل این همه را در بر می گیرد، فضل از نیاز و استحقاق و ظرفیت . یعنی عنایتی که بیش از همه ی این هاست . بیش از نیاز تو و بیش از استحقاق تو و بیش از حتی ظرفیت و گنجایش تو . 1
2) « و ارزقنا من فضلکَ الواسع رزقاً حلالاً طیباً و لاتُحوجنا و لاتُفقرنا إلی أحدٍ سواک »
( دعای روز شنبه ی حضرت زهرا سلام الله علیها )
3) مادرها مهربان اند ، دلسوز اند ، از فکر نان و لقمه ی جسم و روح فرزندانشان بیرون نمی آیند . بعضی از مادرها ، برای همسایه هایشان هم دعا می کنند ، بعضی از مادرها اگر زخم هم خورده باشند ، اگر عمری خانوادگی ظلم دیده باشند باز از دعایشان در حق دیگران نمی کاهند . بعضی از مادرها انقدر مادرند که هنوز برای روسیاهان، عطر چادر خاکی شان ، عطر مرحمت خدا می دهد حتا اگر...
4) بعضی یعنی همه . همه یعنی همه ی دو عالم . یعنی مادری که کاش نگاهش را رزق واسع مان نگه دارد همیشه ، بس که کریم است ...
5) « الهی انت المُنی و فوق المُنی أسئلک أن لاتعذّب محبّـــی و محــب عتـرتی بالنّـار »
« الهی و سیّدی اسئلک بالّذین اصطفیتهم و ببکاء ولدی فی مفارَقَتی أن تغفِرَ لعصـاة شیــعتــی و شیـعة ذریّـتی » (صحیفة الزهرا )
خدایا تو آرزو و بالاتر از آرزوها و خواسته های ما هستی . پس به حق کسانی که برگزیدی و به اشک فرزندانم، عصاة و گناهکاران از شیعیانم و شیعیان فرزندانم را ببخش .
آن فوق المُنی ، همان فضل اوست ، زیادتی از عنایت اوست که بیش از استحقاق تو و نیاز تو و حتی ظرفیت و گنجایش توست ... 2
___________________________________________________
پ.ن 1) من فکر می کنم آن فوق المُنی همین فرزندی کردنی است که سهم داشته ایم در ملکوت مناجاتش ...
پ.ن2 ) 1و2 از کتاب دعاهای روزانه ی حضرت زهرا(س) ی استاد صفایی حائری ست/ اگر نخوانده اید عیدی تان باشد که از دست ندهیدش +
پ.ن3 ) بارها رنج را شمرده ام
اما رنج تو را، فقط پس از تولد تمامی وارثان زمین می توان شمرد.
رنج تو ، رنج تمامی آن هایی است
که بایست در گلواره های بلا ، پخته می شدند
اما در شعله های حسادت سوختند .
و اگر مرهم تو نبود که این سوختن را به ساختن برساند
نمی دانم بر ما چه می گذشت ... عین صاد